W czerwcu 1940 r. wykonał kilka lotów bojowych. Po kapitulacji Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Tu na Wyspie Ostatniej Nadziei został skierowany do polskiej szkoły pilotażu w Hucknall. 1 października 1941 r. rozpoczął wyszkolenie bojowe w Bramcote. Od kwietnia 1942 r. służył w 3polskim dywizjonie bombowym. Nocą z 14 na 15 kwietnia 1942 r. wystartował do swojego pierwszego lotu bojowego w Anglii. Samolot został uszkodzony nad celem. Ale musiał przymusowo lądować. Maszyna uległa rozbiciu. Konopasek został ranny. 20 listopada 1942 r. trafił znów ale innego naszego dywizjonu bombowego.
Latał w nim jako pierwszy pilot z różnymi załogami. 1 kwietnia 1943 r. został przeniesiony z powrotem do 305 dywizjonu. Objął dowodzenie eskadrą aby z końcem 1943 r. dowodzenie dywizjonem. Początkowo latał na minowania i bombardowanie celów w Niemczech. Z chwilą przeniesienia jednostki do lotnictwa taktycznego na zwalczanie wyrzutni „cudownej broni”. Po zakończeniu lotów bojowych został oficerem łącznikowym w brytyjskim sztabie Transport Command. Od grudnia 1944 r. był oficerem łącznikowym w 9 Armii Powietrznej USAAF. Od 1 czerwca 1945 r. został przydzielony do bazy w Dunhome Lodge. Pozostał tam do rozwiązania polskiego lotnictwa. Do wyzwolonej Polski wrócił w lipcu 1947 r. Rozpoczął pracę jako pilot w Polskich Liniach Lotniczych „LOT". Na fali represji wobec powracających z Zachodu w latach pięćdziesiątych został z niej usunięty. Podjął wówczas pracy przy zwalczaniu szkodników lasów. Latał rzecz jasna jako pilot. Kazimierz Konopasek zmarł 15 lutego 1974 r. w Zakopanem. Został pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim.
Konrad RYDOŁOWSKI