Zbysław Ciołkosz urodził się 23 marca 1902 r. w Krakowie. W 1919 r. ukończył naukę w podstawowej szkole realnej. W 1923 r. obronił się na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Uzyskał dyplom inżyniera. Praktykę zawodową odbywał w stolicy Francji. Trafił do zakładów Hotchkissa. Po powrocie z niej do kraju w 1926 r. pracował w Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Z Białej Podlaskiej będąc na stypendium LOPP udał się do USA. Pogłębiał swoją techniczną wiedzę z zakresu lotnictwa. W 1930 r. uzyskał dyplom inżyniera konstrukcji lotniczych. Z tym papierem znalazł zatrudnienie w PWS na stanowisku samodzielnego konstruktora. Od jesieni 1932 r. przeszedł do pracy na podobnym stanowisku w Warszawie ( PZL – Okęcie ). Od 1938 r. był dyrektorem Biura Studiów Lubelskiej Wytwórni Samolotów. Ostatecznie wrócił do Białej Podlaskiej z końcem 1938 r. na stanowisko dyrektora Oddziału Studium PWS.
W 1926 r. wziął udział w konstruowaniu dwumiejscowego samolotu myśliwskiego PWS – 1. Ten został oblatany w 1927 r. Rok później uzyskał drugą nagrodę Ministra Komunikacji w konkursie na projekt ośmio osobowego samolotu pasażerskiego. PWS przystąpiła do budowy prototypu, który otrzymał oznaczenie PWS – 30. W 1929 r. na deskach konstruktora pojawił się sportowy PWS – 52.
Zbysław Ciołkosz nie ograniczał się do samodzielnego projektowania. Współpracował z innymi konstruktorami. Miedzy tymi był inżynier Antoni Uszacki. Razem opracowali w 1930 r. jako rozwinięcie PWS – 17 projekt dwumiejscowego rozpoznawczo – bombowego PWS – 19. O ile 17 nie została zrealizowana to 19 odbyła próbne loty w 1931 r. Ministerstwo Komunikacji w 1931 r. złożyło zamówienie na szybki samolot pasażersko – pocztowy. Efektem tego stal się projekt pięcio osobowego PWS – 54. Prototyp oddano do lotów w 1933 r.
Z chwilą połączenia się Podlaskiej Wytworni Samolotów z Państwowymi Zakładami Lotniczymi zaprojektował pierwszy polski samolot z chowanym podwoziem. PZL – 27 był napędzany trzy silniki i przewidywany do lotów pasażersko – pocztowych. Po nim z desek kreślarni zszedł dwusilnikowy pasażerski PZL – 30. Miał trafić do eksploatacji w Polskich Liniach Lotniczych LOT. LOT zrezygnował z zamówienia. Na bazie PZL – 30 powstał bombowy ( cztero miejscowy ) LWS – 4 i LWS – 6 Żubr.
Na cztery lata prze wybuchem II wojny światowej opracował obserwacyjny górnopłat. Z chwilą przeniesienia Lubelskiej Wytworni Samolotów wstępny projekt otrzymał oznaczenie LWS – 9 Mewa. Na początku 1936 r. zaprojektował samolot sanitarny LWS – 2.
Z chwilą wybuchu II wojny światowej pracował we Francji. Znalazł zatrudnienie w Tuluzie. Po upadku Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Na Wyspie Ostatniej Nadziei prowadził ewakuację inżynierów, techników oraz robotników zatrudnionych w polskim przemyśle lotniczym. Działał z polecenia Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej. W Ministerstwie Przemysłu Handlu i Żeglugi został dyrektorem Wydziału Lotniczego. Na tym stanowisku planował rozbudowę polskiego lotnictwa i przemysłu dla niego w okresie powojennym. Nie obce mu były prace w Międzysojuszniczym Komitecie do Spraw Rozejmu. Zadaniem jego było przygotowanie od strony gospodarczej rozbrojonych Niemiec.
Należał do tych Polaków, który za sprawą swojej fachowej wiedzy spotykał się z uznaniem aliantów. Alianci widzieli w jego osobie fachowca znającego się nie tylko na komunikacji lotniczej. Ale także osobę mającą bardzo dużo do powiedzenia w dziedzinie przemysłu lotniczego.
W 1942 r. z jego inicjatywy jako przewodniczącego Komisji Lotniczej Stowarzyszenia Techników Polskich zorganizował Kongres Techniczny Lotnictwa. Przedstawił razem z kolegami perspektywy rozwoju polskiego przemysłu lotniczego z chwilą zakończenia wojny. Jego publikacje z tej tematyki spotykały się z pozytywnymi recenzjami fachowców po obu stronach oceanu. To on jesienią 1944 r. miał zaszczyt reprezentować Polskę w Chicago na obradach Międzynarodowej Konferencji do Spraw Lotnictwa Cywilnego.
Po wojnie do nowej wyzwolonej Polski nie wrócił. Przez trzy lata ( 1945 – 1948 ) pracował w Wielkiej Brytanii. Był konstruktorem w English Electric. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Znalazł zatrudnienie w Zakładach Śmigłowcowych Piaseckiego. Lata 1957 – 1959 r. spędził na stanowisku szefa Biura Projektów Wstępnych Oddziału Doświadczalnego Zakładów Lotniczych Hiller Aircraft Corporation. Na rok przed śmiercią przeszedł do Aero – Space Division w Boeing Aircraft Corporation. Zmarł w Seattle, 25 czerwca 1960 r.
Konrad RYDOŁOWSKI