BURZYŃSKI Zbigniew Józef 1902-1971 inż. kpt. Pilot i konstruktor balonów. Urodził się 31 marca 1902 roku w Żółkwi koło Lwowa, szkołę średnią kontynuował we Lwowie, Wiedniu i Krakowie gdzie wstąpił do Korpusu Kadetów i uzyskał maturę w 1919 roku. Po czym przydzielony do Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu, naukę kończy z 11 lokatą. 1 maja 1921 roku skierowany do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w Toruniu na Kurs Obserwatorów Aeronautycznych, naukę kończy jesienią 1922 roku jako prymus w stopniu podporucznika. W 1922 roku nadzorował montaż francuskiego sterowca Zodiak (pierwszy sterowiec w Polsce nazwany "Lech") po montażu samodzielnie nauczył się latać, wykonał na nim około 300 godzin lotów. W tym samym roku wykonał pierwszy lot balonem. W 1924 roku został odkomenderowany na staż do francuskich zakładów wytwarzających balony Chalais-Meudon, po powrocie współtworzy wytwórnię balonów w Legionowie. W zakładach konstruuje pierwszy w Polsce balon wolny i balon obserwacyjny na uwięzi. W Legionowie pracował do 1937 roku równocześnie dowodząc kompanią balonów zaporowych oraz wykonuje loty sportowe. W 1928 roku wraz z JANIKIEM wygrywa po raz pierwszy w Krajowych Zawodach Balonowych. W 1932 roku wraz z HYNKIEM startują w zawodach o PUCHAR GORDONA BENETTA plasując się na szóstej pozycji. W 1933 roku ta sama załoga ustanawia balonowy rekord polski wysokości lotu 9762 metrów, w nagrodę załogę wystawiono do XXI zawodów o PUCHAR GORDONA BENETTA. Z USA załoga przywiozła puchar za zwycięstwo (przelot na odległość 1361 km w 39 godzin 39 minut oba wyniki zarejestrowano jako nowe rekordy polski). W 1934 roku z J. Zakrzewskim startują w zawodach o PUCHAR GORDONA BENETTA zajmują drugą lokatę. Po roku ponownie wygrał PUCHAR GORDONA BENETTA przelotem 1650,47 km w 57 godzin 54 minuty (uzyskane wyniki zapisano jako nowe rekordy polski i świata, w Polsce wyniki nie zostały już pobite do dziś). W tym samym roku Burzyński ustanowił na balonie "Warszawa II" rekord świata pułapu (9437 m) i na balonie "Toruń" rekord polski pułapu 10 002 metry. W 1936 roku poprawia rekord świata pułapu (balony klasa A-9) wynikiem 10 853 metry. W latach 1936 i 1937 startuje na zawodach o puchar GORDONA BENETTA plasując się na dalszych pozycjach. Wrzesień 1939 roku zastał Burzyńskiego na stanowisku dowódcy kompanii balonów obserwacyjnych. 6 października 1939 osadzony w obozie jenieckim uwolniony 1 kwietnia 1945 roku.
Po wojnie powrócił do Polski, rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, w 1955 roku otrzymał tytuł inżyniera mechanika specjalności balonowej. Po studiach pozostał na uczelni w charakterze starszego asystenta oraz konstruktora. W między czasie został przyjęty do PZPR. W 1957 roku wygrał pierwsze powojenne zawody balonowe; I Zawody Balonowe o Nagrodę Międzynarodowych Targów Poznańskich. Równocześnie działacz AEROKLUBU POLSKIEGO oraz działacz społeczny, piastował wiele stanowisk w różnych komisjach Aeroklubu. W latach 1966-69 był stałym delegatem Aeroklubu PRL w Międzynarodowej Komisji Balonowej FAI, na balonach i sterowcach wylatał około 1500 godzin. Zmarł 13 grudnia 1971 roku, jego imieniem nazwano jedną z ulic w Warszawie. Napisał dwie książki "Kościuszko nad Ameryką" (wydana w 1934 roku) i "Balonem przez kontynenty" (wydana w 1956 i 1969) oraz wiele artykułów w prasie lotniczej. Za działalność odznaczony został Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, FAI wyróżniła Burzyńskiego dyplomami P. Tissandera i Montgolfiera. Aeroklub PRL odznaczył pilota odznaką Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego, równocześnie był Członkiem Honorowym Aeroklubu Warszawskiego. Burzyński został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach.
Oprac. Jacek Waszczuk
Oprac. Jacek Waszczuk