North American F-100 Super Sabre - pierwszy lot prototypu odbył się 25 maja 1953 roku. Oblatywaczem YF-100A był podpułkownik USA Everest, ktory ustanowił wówczas nowy rekord prędkości osiągając 1 219.48 km/h. F-100 został zaprojektowany jako pierwszy samolot myśliwski produkowany seryjnie, zdolny do przekroczenia bariery dźwięku. F-100 Super Sabre miał zastąpić F-86, którego konstrukcja zachowywała się niestabilnie w locie naddźwiękowym podczas prób w tunelu aerodynamicznym. Pierwotnym zadaniem F-100 miało być zwiększenie przewagi w powietrzu. Jednak po rozpoczęciu eksploatacji F-100A Super Sabre, US Army zgłosiło zapotrzebowanie na samolot zdolny do atakowania celów naziemnych i przekształcenia go w myśliwiec uderzeniowy. W ten sposób zmodyfikowano ostatnie 70 samolotów serii A nadając im oznaczanie F-100C. F-100 nie cieszył się uznaniem w śród pilotów, miała na to wpływ seria wypadków, jakim uległy samoloty zaraz po wprowadzeniu do służby.
Problemem okazała się wadliwa konstrukcja usterzenia ogonowego. Wadę szybko usunięto przywracając oryginalne usterzenie z modelu YF-100A. To jednak nie poprawiło zdania pilotów o tym samolocie. Kariera F-100A była bardzo krótka, trwała od zakończenia wprowadzania ich do służby w roku 1955 i wycofania już w 1959. Samoloty F-100A przekazane zostały do sił powietrznych Tajwanu i Air National Guard. Lecz nadal miały opinię samolotu zawodnego, z różnych przyczyn utracono 50% wyprodukowanych F-100A.
Po modernizacji opracowano uniwersalny myśliwiec zdolny do lotów w każdej pogodzie i nadano mu oznaczenie F-100B. Później jednak przekształcono go w samolot myśliwsko bombowy. Pod wpływem znaczących zmian w konstrukcji zmieniono oznaczenie na F-107A, model ten nie trafił jednak do seryjnej produkcji.
Kokpit F-100 Super Sabre
Aby przystosować samolot do zwalczania celów naziemnych poddano go szeregowi modernizacji, między innymi dodano szereg węzłów na uzbrojenie po skrzydłami i kadłubem, umieszczono zbiorników paliwa w skrzydłach i znacznie zmieniono awionikę.
Większość samolotów F-100 posiadało napęd Pratt & Whitney J57-P-21/21A o mocy 45 kN (z dopalaczem 71 kN). Zasięg wynosił 3 210km a pułap około 14,500 m. Uzbrojenie samolotu stanowiły działka 20 mm M39, bomby lotnicze, rakiety AIM-9 Sidewinder i AGM-83 Bullpup. Samolot trafił do armii USA, Danii, Turcji i Tajwanu.
Dane technicze:
Rozpiętość – 11,81 m
Długość – 15,2 m
Wysokość – 4,95 m
Powierzchnia nośna – 37 m²
Masa – 9 500 kg
Max masa startowa – 15 800 kg
Silnik: 1 × Pratt & Whitney J57-P-21/21A (45 kN, z dopalaczem 71k N)
Max prędkość – 1 390 km/h
Prędkość wznoszenia – 96,7 m/s
Pułap – 15 000 m
Zasięg – 3 210 km
Źródło: zarmiiswiata.pl
Fot. wikipedia.org