Suchoj Su-17

Su-17 M 4 ( S-54 ) 1978r.

Przewlekłe i nie do końca przezwyciężone trudności z integracją awioniki i uzbrojenia maszyn Su-17 M 3 spowodowały, że jeszcze w marcu 1977r. OKB Suchoja otrzymało zadanie zbudowania kolejnej wersji samolotu wyposażonego tym razem w zintegrowany system celowniczo-nawigacyjny PRNK-54 Zaria. Program w biurze otrzymał oznaczenie S-54. Na prototypy nowej wersji przebudowano trzy egzemplarze seryjnych maszyn Su-17 M 3. Lot pierwszego prototypu odbył się w 1978r. Pilotem był A. Isakow. Próby państwowe samolotu oznaczonego już Su-17 M 4 wykonano w czasie od 1980r., do listopada 1982r. Maszynę oficjalnie przyjęto na uzbrojenie we wrześniu 1983r., choć produkcja już trwała od 1980r., a zakończono ją w 1988r. Zakładem produkcyjnym był oczywiście Komsomolsk nad Amurem. Zbudowano 231 sztuk.

Sercem samolotu stał się zintegrowany kompleks PRNK-54 ( pricelno-nawigacjonnyj kompleks ) z komputerem pokładowym Orbita-20-22, który uprościł pracę pilota. W Su-17 M 3 integrację dokonywał pilot. Skokowo zwiększyła się dokładność nawigacji i ataku. Obiekty powierzchniowe o znanych współrzędnych mogą być teraz atakowane w „każdych warunkach atmosferycznych” , w dzień i w nocy. Niewielki wlot powietrza na napływie usterzenia pionowego jest widocznym elementem zastosowania tego wyposażenia. Służy on do chłodzenia elektroniki. Przed lotem do komputera wprowadza się współrzędne celu oraz punktów zwrotnych na trasie. Maszyna może być prowadzona automatycznie lub ręcznie przez pilota. Na ostatnim odcinku trasy następuje korekta trasy lotu za pomocą systemu dalekiej nawigacji RSDN-10 ( radiotiechniczeskaja sistiema dalniej nawigacii ). Właśnie tej korekty brakowało w systemie KN-23 na samolocie Su-17 M 3. Następnie komputer sam wprowadza samolot na linię celu i sam odpala ładunki bojowe bez potrzeby kontaktu wzrokowego z celem. System pozwala na atak w „każdych warunkach pogodowych”. Ma jednak dwa słabe punkty; przed lotem trzeba znać dokładnie współrzędne celu oraz system RSDN-10 jest wrażliwy na zakłócenia.

Zastosowano; system bliskiej nawigacji RSBN-7 S ( RSBN-6 S ), radiotechniczny system dalekiej nawigacji RSDN-10 ( po raz pierwszy ), radiostacja R-862.

Zastosowano bezwładnościowy układ kursu i pionu IKW, system automatycznego sterowania SAU-23 B, dopplerowski miernik prędkości i kąta znoszenia DISS-7,

Inne urządzenia ARK-15 M lub nowszy ARK-22, RW-4 lub nowszy RW-21, SRO-2, SPO-10, Klen-54, MRP-66,

System uzbrojenia obejmuje celownik optyczny myśliwsko-bombowy ASP-17 B lub nowszy, bombowy, dalmierz laserowy Fon.

Do uzbrojenia wprowadzono pociski Ch-29 T sterowane telewizyjnie przy pomocy monitora IT-23 M.

Ponadto na Su-17 M 4 zablokowano stożek centralny, zdejmując z niego układ sterowania ASUW-1 W. Zmniejszono zapas paliwa. W sumie masa własna maszyny zmalała o 300 kg, co pozwoliło na poprawienie niektórych parametrów lotnych.

Wyposażenie Su-17 M

-          Układ bliskiej nawigacji RSBN-5 S.

-          Radiokompas ARK-15 M.

-          Środkiem łączności jest radiostacja UKF.R-832.

-          Urządzenie identyfikacyjne swój-obcy SRO-2 M.

-          Układ aktywnej odpowiedzi SOD-57 M.

-          Radiowysokościomierz. RW-5

-          Radiodalmierz SRD-5 M.

-          Odbiornik znaczników, sygnałów radiomarkera MRP-56

-          Celownik ASP-PFM-7

-          Celownik optyczny PBK-2 KŁ  z radiodalmierzem SRD-5 M.

-          Fotokarabin umieszczony w nasadzie prawego skrzydła.

-      Stacja ostrzegawcza SPO-10 pracująca dookolnie z większym zakresem       przeszukiwanych częstotliwości.

-          Automatyczny układ sterowania SAU-22.

-          Nadajnik kątów natarcia DUA-3 M.

Wyposażenie Su-17 M 2

-     Kompleks nawigacyjny KN-23 obejmujący; układ bezwładnościowy IKW-8, radiolokator nawigacyjny DISS-7 umieszczony w charakterystycznym pojemniku pod przodem kadłuba, centralę danych aerodynamicznych SWS-P-72, pulpit wprowadzania danych i wylicznik W-144. 

-          Układ bliskiej nawigacji RSBN-6 S.

-          Automatyczny układ sterowania SAU-22 M.

-          Dalmierz laserowy Fon-1400.

-          Celownik optyczny ASP-17.

-          Celownik bombardierski PBK-3-17 S.

-          Stacja Prożektor-1.

-          Nowe urządzenie systemu swój-obcy SRO-1 P systemu Parol.

-          Urządzenie aktywnej odpowiedzi SO-69.

Uzbrojenie Su-17 M

Dwa działka NR-30 zamontowane w nasadach skrzydeł, z zapasem po 70 naboi.

Ciężar uzbrojenia podwieszanego wynosi 4 000 kg. W jego skład wchodzą bomby o wadze od 50 do 500 kg i n.p.r. ( UB-16, UB-32, S-24 ) oraz;

-         k.p.r. klasy p-z Ch-23 ( Ch-23 M ) 2 sztuki pod skrzydłami.

-         n.p.r. 80 mm S-8 ( B-8 M ) i 340-420 mm S-25 ( O-25 ).

-         belki wielozamkowe MBD 3-68 U dla bomb 100-250 kg.

-         zasobniki bombowe na bomby/miny małych wagomiarów KMGU-2.

-       Udźwig użyteczny zwiększono do 3 000 kg. Należy jednak pamiętać, że przy kombinacji bomb i zbiorników paliwa udźwig mógł wynieść początkowo 3 100 kg, a później 3 600 kg.

-         k.p.r. przeciwradiolokacyjny Ch-28 w liczbie 1 sztuki, przenoszony pod kadłubem na centralnej belce PU-28 S.

Uzbrojenie Su-17 M 2