Inżynierowie Jerzy Drzewiecki i Jerzy Wędrychowski przy samolocie RWD-7RWD-7 - na podstawie dokumentacji wcześniejszych samolotów RWD-2 i RWD-4 w 1931r. został opracowany samolot rekordowy RWD-7. Samolot, różniący się od poprzedników m.in. kształtem podwozia i usterzenia pionowego oraz silnikiem o większej mocy, został oblatany pod koniec lipca 1931r. na warszawskim lotnisku Okęcie. 7 VIII 1931r. F. Żwirko i St. Prauss pobili na nim rekord wysokości dla samolotów o masie własnej do 280 km (rekord nie został uznany z powodu uchybień formalnych), 12 VIII 1931r. J. Drzewiecki i J. Wędrychowski ustalili międzynarodowy rekord prędkości dla II klasy samolotów turystycznych, uzyskując prędkość 178 km/h.
W następnych latach RWD-7 brał udział z licznych zawodach lotniczych. 30 IX 1932r., po zamontowaniu w samolocie śmigła o dużej średnicy, J. Drzewiecki i A. Kocjan pobili rekord wysokości, uzyskując 6023 m. W 1936r. samolot nabył Z. Babiński wykorzystując go do lotów turystycznych. RWD-7 został skasowany w 1938r.
Ciekawostką jest niespotykanie krótki rozbieg RWD-7 - zaledwie 18 m - przy jednoosobowej załodze i małej ilości paliwa.
Konstrukcja: całkowicie drewniany górnopłat wolnonośny. Kadłub kryty sklejką, okna kabin bez szyb. Płat kryty sklejką do dźwigara, dalej płótnem. Podwozie klasyczne dwukołowe, stałe. Napęd stanowił 5-cylindrowy silnik gwiazdowy Armstrong- Siddeley Genet II o mocy 75 KM. Śmigło dwułopatowe, drewniane.
Dane techniczne:
|
Rozpiętość |
9,8 m |
|
Długość |
6,3 m |
|
Wysokość |
2,0 m |
|
Powierzchnia nośna |
13,6 m2 |
|
Masa własna |
246 kg |
|
Masa całkowita |
440 kg |
|
Prędkość maksymalna |
186 km/h |
|
Pułap |
600 m |
|
Zasięg |
260 km |
Opracował: Paweł Szczepaniec