Aeronca Champion - fot. www.postpaper.com

1. Historia modelu

Aeronca Champion - Jeszcze w czasie trwania II wojny światowej inżynierowie amerykańskiej firmy Aeronca rozpoczęli konstruowanie dwóch lekkich, dwumiejscowych płatowców. W wyniku tych prac powstały Champion i Chief. Chief różnił się od Championa głównie zastosowaniem dwóch zespołów urządzeń sterowniczych, dzięki czemu mógł służyć do szkolenia pilotów. Elementy tych dwóch samolotów są wymienne w prawie 80%. Jako pierwszy wystartował Champion (na którym się skupimy), odbyło się to jeszcze w połowie 1944r.. Champ (bo tak potocznie nazywano ten samolot) miał być alternatywą dla Piper Cub'ów, co odbiło się na jego konstrukcji. Podobnie jak Cub, Champion wykorzystywał kadłub, którego struktura składała się z metalowych rurek. Kolejną zbieżnościami było umieszczenie siedzeń jedno za drogim i przyjęcie podobnego układu aerodynamicznego.

W trakcie produkcji powstało ponad 10tyś Champinów, które były wytwarzane przez cztery firmy (Aeronaca, Champion, Bellanca, American Champion). Champ (zwłaszcza jego pierwsza wersja) był udanym samolotem, który szczyt swojej popularności osiągnął w pierwszej połowie lat 50. ubiegłego wieku. Maszyny te służyły amerykańskiej armii, ale również jako samoloty rolnicze, jednak większość z nich użytkowana była (część nadal jest) przez prywatnych użytkowników do lotów rekreacyjnych. Obecnie American Champion trafił w ożywiony ostatnio segment rynku w ramach którego powstają maszyny o pięknych klasycznych kształtach i doskonale wyposażonej kabinie. Producenci tych maszyn szczególnie odczuli skutki tzw. „kryzysu ekonomicznego”, jednak gospodarka powoli otrząsa się z okresu stagnacji, więc być może Champion dostanie kolejną okazję by zaistnieć w świecie lotnictwa ogólnego.

2. Opis

2.1. Konstrukcja

Metalowy górnopłat szkolny.

2.2. Wyposażenie

2.3. Warianty

• 7AC Champion
• 7BCM, L-16A
• Wersja wojskowa - Army L-16B
• 7DC
• 7EC
• 7FC Tri-Traveler
• 7GC Sky Trac
• 7GCA Sky Trac
• 7ACA

Produkcja Champa rozpoczęła się w drugiej połowie 1945r. Pierwszą wersją produkcyjną był model 7AC. Samolot ten posiadał 65-koni mechanicznych mocy. Continental A-65-8. W maszynie zastosowano konwencjonalny układ podwozia. Podwozie główne otrzymało amortyzacje. Żadna późniejsza odmiana Championa nie odniosła takiego sukcesu jak pierwszy wariant którego powstało 7200 egzemplarzy. Dwa lata później (w 1947r.) powstaje wersja 7BCM, wszystkie samoloty tego typu zostały przekazane siłą powietrzną, armii i gwardii narodowej USA, gdzie otrzymały oznaczanie L-16A. 7BCM charakteryzował się wykorzystaniem silnika Continental C85 osiągającego 85KM mocy. W maszynach tych zastosowano podwozie główne o mniejszych możliwościach amortyzacyjnych. W 1956r. większość tych samolotów trafiło do Civil Air Patrol. Część maszyn trafiła do prywatnych użytkowników. Wkrótce powstała wersja rozwojowa L-16A, nazwana L-16B. Głównymi zmianami było zastosowanie 90- konnego silnika Continental C-90-8 i powiększonego usterzenia poziomego. Pozwoliło to na zwiększenie maksymalnej masy startowej do 590kg. Nim wszystkie samoloty zostały dostarczone wojsku, anulowano kontrakt. Aeronca postanowiła ukończyć znajdujące się na liniach montażowych samoloty i sprzedawać je na rynku cywilnym jako 7CCM. 7CCM różnił się od A-16B wykorzystaniem amortyzowanego podwozia. Wiele A-16B zostało sprzedane przez wojsko użytkownikom cywilnym. Ostatnią z wczesnych wersji Champa był 7DC, w którym kadłub z 7AC połączono z silnikiem z L-16A, czyli jednostką Continental C85. Zmiana środka ciężkości spowodowana montażem cięższego silnika wymusiła zmianę miejsca zamontowania stateczników.

Od 1950r. zaczęła wychodzić z linii kolejna odmiana Champa- 7EC Traveler. W samolocie tym zastosowano 90- konny silnik Continental C90, dzięki czemu zwiększeniu uległa maksymalna masa startowa. 7EC był ostatnim Champem, który zszedł z linii zakładów Aeronca, które zostały przejęte przez firmę o nazwie Champion Aircraft. Przedsiębiorstwo to wznowiło produkcję delikatnie zmienionego 7EC w 1955r.. 7EC Championa różniły się od odpowiedników Aeronca m.in. zastosowaniem hydraulicznych hamulców podwozia (wcześniej mechaniczne). Champion Aircraft produkował również luksusową odmianę tej wersji zwaną Deluxe. W 2007r. (już w zakładach American Champion) uruchomiono produkcję zmodyfikowanych samolotów 7EC, maszyny te dostają 100-konne silniki Continental O-200-A, aluminiowe podwozie i metalowe dźwigary skrzydeł. Pozwala to na ograniczenie masy dzięki czemu Champ mieści się w klasie LSA (czyli samolotów o masie startowej poniżej 599kg).

Już po przejęciu Aeronca przez Champion Aircraft, w 1957r. ta ostatnia postanowiła stworzyć całkowicie swoją wersję Champa. Tak powstał 7FC Tri- Traveler. Główną zmiana było zastosowanie trój- podporowego podwozia z tylnym podwoziem głównym. Łącznie powstało 472 egzemplarze tej wersji. W niedługim czasie powstała kolejna modyfikacja 7EG, nazwana 7GC. Sky Trac (bo taką nazwę własną nadano tej wersji) otrzymał aż 140- konny silnik Lycoming O-290-D2B i trzecie siedzenie, dla drogiego pasażera. Powstało 171 tych samolotów. Więcej bo aż 396 sztuk doczekała się odmiana 7GCA z mocniejszym o 10KM silnikiem Lycoming O-320-A2B. Maszyny te wykorzystywane były przede wszystkim jako samoloty rolnicze. W 1971r. po kolejnej zmianie właściciela (tym razem Bellanca) powstał 7ACA z dwucylindrowym 60- konnym silnikami Franklin 2A. Samoloty te otrzymały stalowe podwozie i kwadratowe okna typowe dla Citabrii. Maszyny te były tak naprawdę ogniwem łączącym Champy z Citabraimi.

Oferta sprzedaży