Albatros D.III Albatros D.III - jednym z najbardziej rozpowszechnionych typów samolotów myśliwskich w lotnictwie niemieckim w latach 1916-1918 były konstrukcje opracowane w Albatros Flugzeugwerke GmbH przez Roberta Thelena i inż. Schuberta. Pierwszą był Albatros D.I z 1916. Prace zespołu konstruktorów skoncentrowały się na ulepszeniu konstrukcji, głównie poprzez zastosowanie układu półtora płata oraz dalszą poprawę aerodynamiki. Udoskonalenia doprowadziły w 1917 do wprowadzenia do produkcji wersji oznaczonej jako D.III. która zwrotnością niewiele ustępowała Nieuportom.
W efekcie w 1917 Albatros D.III stał się najlepszym samolotem myśliwskim na froncie zachodnim. Latali na nim wszyscy znaczący piloci niemieccy. m.in. : Manfred von Ritchthoffen, Ernst Udet, Oswald Boelcke, Alfred Lentz. Obok zakładów macierzystych Albatrosy D.III budowane były w Ostdeutsche Albatros Werke w Schneidemuhl (Piła). W 1918 Albatrosy zostały zastąpione przez samoloty myśliwskie konstrukcji Antonego Fokkera, które zaczęły dominować w lotnictwie niemieckim. Nie wyparły one jednak całkowicie samolotów Albatros D.III i kolejnej wersji Albatrosa D.V i D.Va.
Do lotnictwa polskiego Albatrosy D.III trafiły jako sprzęt zdobyczny (głównie w Poznaniu w Hali Zeppelina). jak też poprzez zakupy bezpośrednio w zakładach OAW. W marcu 1919 w lotnictwie wielkopolskim użytkowano co najmniej dziesięć samolotów Albatros D.III, na pewno był jeden egzemplarz Albatrosa D.II (latał na nim por. Jach) i pięć Albatrosów D.V (jeden z nich był samolotem osobistym por. Wiktora Langa). Dalsze egzemplarze samolotów Albatros D.III i D.V zakupiono bezpośrednio w zakładach OAW W Pile. Albatrosy D.III stanowiły w 1919 głównie sprzęt eskadr wielkopolskich, przy czym etatowo w eskadrach rozpoznawczych był jeden samolot myśliwski Albatros D.III lub Fokker D.VII przeznaczony do osłony własnych samolotów . Kilka Albatrosów było w 13 eskadrze myśliwskiej, ale szybko zostały zastąpione przez Oeffagi D.III serii 253. Również w szkołach lotniczych używano Albatrosów D.III do treningu pilotów.
Opracował: Tomasz J. Kowalski