W kwietniu tego roku media w Korei Północnej zaprezentowały nowy schemat kamuflażu najważniejszych w państwie samolotów wojskowych. Wbrew oczekiwaniom, nie były to współczesne myśliwce, a wyprodukowane po II wojnie światowej samoloty: Antonov An-2. Brak nowoczesności nadrabiają możliwością latania do tyłu.
W kwietniu tego roku media w Korei Północnej zaprezentowały nowy schemat kamuflażu najważniejszych w państwie samolotów wojskowych . Na nagraniu, za sterami zasiadał Kim Dzong Un - najwyższy przywódca państwa, który nie siedział w nowoczesnym, lekkim myśliwcu, tylko w archaicznym już dwupłatowcu, którego niektórzy nie boją się nazwać ciągnikiem ze skrzydłami. Chodzi oczywiście o radziecki An-2,który Korea Północna może wykorzystywać do niskich lotów na granicy zrzutu komandosów, czyli momentu, który utrudnia odebranie samolotu na radarze.
Duma Korei północnej An-2 z wierzchu jest malowany na kolor zielony, natomiast od spodu na niebieski, po to, by utrudnić jego zobaczenie obserwatorom z dołu. Pytanie jednak, dlaczego to samolot, kojarzony raczej z Indiana Jonesem, jest dumą Korei, a nie nowoczesny myśliwce?
Krótka historia:
Pierwszy lot An-2 odbył się w 1947 r., kiedy to Związek Radziecki odbudowywał się po II wojnie światowej. Już wówczas wydawał się być przestarzały, bowiem technologia wchodziła w okres odrzutowców. Mimo to zbudowano tysiące sztuk, które eksportowano na cały świat i które służyły prawie jeszcze przez 70 lat po rozpoczęciu produkcji. Jego unikatowość polega nie tylko na zadziwiająco krótkich startach i lądowaniach, ale przede wszystkim na tym, że An-2 istotnie może latać do tyłu.
An-2 zaprojektowano z myślą o wymaganiach stawianych przez radzieckie Ministerstwo Leśne. Oleg Antonow, projektant, stworzył duży, jednosilnikowy dwupłatowiec z zamkniętym kokpitem, przeznaczonym maksymalnie dla 12 pasażerów. Od początku było wiadomo, że samolot ten będzie musiał wykorzystywać do lądowania nieutwardzone lotniska, leśne drogi gruntowe, czy polany, dlatego jego konstrukcja musiała pozwolić na starty i lądowanie na bardzo krótkich odcinkach. Możliwość przetransportowanie małej grupy żołnierzy z dowolnego miejsca w dowolne miejsce, przy wykorzystaniu innej, jak helikopter, maszyny to powód zachwytu Kim Dzong Una.
Niezwykła konstrukcja:
An-2 wszystko to zawdzięcza swojej archaicznej budowie. Jest bardzo powolny, pilot zachowa pełną kontrolę lecąc ok 40 km/h. Dla porównania Cessna utknie, jeżeli jej prędkość spadnie poniżej 80 km/h. I to właśnie jest kluczem do odpowiedzi, w jaki sposób An-2 może lecieć do tyłu.
Potwierdza to Bill Leary, kierownik lotu brytyjskiego klubu An-2, który latał na tym samolocie przez ostatnie 14 lat. Aby taki lot był możliwy, muszą zajść odpowiednie warunki, tak by oszukać „stery” na skrzydłach. Listwy te są podnoszone podczas lądowania z przodu skrzydła, aby zmniejszyć prędkość samolotu. Gdy takie klapy zamkniemy podczas lotu zarówno z przodu jak i z tyłu, wówczas kształt skrzydeł zostanie zmieniony, co pozwoli na osiągnięcie minimalnej prędkości. Jeśli do tego dodamy dość silny wiatr (15 do 20 węzłów), a moc silnika utrzymamy na wysokim poziomie możliwe będzie „unoszenie”. , samolotu.
Lot do tyłu dostarcza niesamowitej satysfakcji, wymaga jednak olbrzymiej siły i uwagi. An-2 nie należy do najwygodniejszych samolotów, jest jednak jedyny w swojej klasie.
Więcej o Antonov An-2 w naszej encyklopedii.