Następna część wspomnień o osobistościach lotniczych. Tym razem przedstawiamy Mariana Romeyko- pułkownika i dyplomowanego pilota Wojska Polskiego II Rzeczpospolitej.
Urodził się 13 lutego 1897 r. Po zakończeniu nauki otrzymał powołanie do wojska. Służąc w wojsku ukończył Wojskową Szkołę Inżynieryjną awansując na stopień chorążego. W grudniu 1916 r. znalazł się w 7. syberyjskim pułku inżynieryjnym. W 1917 r. znalazł się w I. Korpusie Polskim w Rosji. W listopadzie 1918 r. zgłosił się do Wojska Polskiego.
Po przeszkoleniu w Szkole Pilotów w Warszawie w stopniu podporucznika otrzymał przydział do 4. eskadry lotniczej. Następnie trafił do 3. eskadry wywiadowczej. Razem z nią brał udział między innymi w wyprawie kijowskiej. W 1920 r. awansował na stopień kapitana. Jakiś czas przebywał w Bazie Lotnictwa Morskiego w Pucku. W latach 1921 - 1923 studiował w Wyższej Szkole Wojennej. Będąc oficerem służył w Oddziale II Sztabu Generalnego, w Dowództwie Okręgu Korpusu nr III i Biurze Ścisłe Rady Wojennej. W 1924 r. otrzymał awans na stopień majora pilota. W połowie lat 20 - tych dowodził dywizjonem lotniczym 3. Pułku Lotniczego. Po zakończonej służbie liniowej przeszedł do pracy Oddziału III Sztabu Generalnego. Z tego miejsca rozpoczął służbę w szkolnictwie wojskowym. Od 1929 r. był wykładowcą katedry lotnictwa w Wyższej Szkole Wojennej.
Na przełomie lat 20 - i 30 - tych był współautorem „Regulaminu lotnictwa”, który ukazał się w 1931 r. Przyczynił się do powstania Sztabu Lotniczego. W 1936 r. otrzymał awans na podpułkownika i został dyrektorem nauk Wyższej Szkoły Lotniczej. Prowadził zajęcia z: taktyki lotnictwa, taktycznego i operacyjnego użycia lotnictwa oraz „geografii lotniczej”. Był autorem licznych publikacji o tematyce lotniczej. Razem Marianem Piaseckim napisał „Zbiór przykładów taktycznych dla lotnictwa”. Pod jego redakcją powstały książki: „Ku czci poległych lotników” i Polska lotnicza”. Tłumaczył z języków obcych książki o tematyce lotniczej. Przez wiele lat był redaktorem „Przeglądu Lotniczego”. Na jego stronach przedstawiał tematykę związaną z lotnictwem Pisał między innymi o historii polskich skrzydeł. Współpracował z Ligą Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
foto: humanitas.pl
W 1937 r. wyjechał do Włoch. Tu, w Rzymie, został attaché lotniczym. Od roku 1940 do 1944 działał w polskim ruchu oporu na terenie Francji. Po drugiej wojnie światowej wyjechał do Australii. Mieszkając z dala od Polski nie zerwał swoich związków z lotnictwem. Publikował na stronach „Wojskowego Przeglądu Historycznego”. W swoich tekstach wypowiadał się negatywnie o stosunkach panujących w wojsku II Rzeczpospolitej. W książce „Przed i po maju” skrytykował ludzi polityki i wojska przedwojennej Polski. W 1967 r. wrócił do ojczyzny. Zmarł 10 marca 1970 r. w Warszawie. Pośmiertnie awansował na stopień pułkownika.
Konrad RYDOŁOWSKI